BIAŁY OWCZAREK

michalina&Valar · Wysłany: Pią 14:58, 18 Mar 2011 Temat postu:

Dokładnie doszłam do tego samego wniosku tylko, że od d..y strony - czyli że wnęrt nie został wzięty pod uwagę bo odsunięty od hodowli logiczne i nic nie przekaże. Tylko że mi się te procenty coś nie zgadzały.. jakaś trudna ta tabelka Sandry ;(.

Panda993 · Wysłany: Pią 15:12, 18 Mar 2011 Temat postu:

Yorge, spoko, nie o taką odpowiedzialność mi chodziło

raczej o to, kto powinien uderzyć się w pierś

A jeśli już kastrować to kiedy?
W jakim konkretnie wieku, żeby nie było za wcześnie/za późno i żeby nie zaburzyć dojrzewania?

Mściwój · Wysłany: Pią 15:14, 18 Mar 2011 Temat postu:

michalina&Valar · Wysłany: Sob 1:40, 19 Mar 2011 Temat postu:

Łojesu, rachunek prawdopodobieństwa i macierze, to ostatnio na studiach miałam, ale nasz profesor Radzio twierdził, że ta nasza grupa to wyjątkowo oporne egz. na wiedzę matemtyczną, i chyba miał rację Wink

Jeszcze coś na statystyce było... Jednak zawsze mnie rozbrajała liczba "e" do tej pory nie wiem po co komu ten twór (podobno pomocna przy budowie statków i mostów).

czarna · Wysłany: Sob 8:54, 19 Mar 2011 Temat postu:

Panda993 · Wysłany: Sob 9:36, 19 Mar 2011 Temat postu:

Hej!
Moje pytanie:
"A jeśli już kastrować to kiedy?
W jakim konkretnie wieku, żeby nie było za wcześnie/za późno i żeby nie zaburzyć dojrzewania?"
gdzieś umknęło chyba między statystykami, macierzami... Smile

Czy bardziej doświadczeni i więcej wiedzący ode mnie mogliby mi odpowiedzieć jak to statystycznie

wygląda w praktyce?

czarna · Wysłany: Sob 10:13, 19 Mar 2011 Temat postu:

Statystycznie rzecz biorąc Wink

co lekarz to teoria... Część z nich twierdzi, ze statystyki wskazują na dużą podatność nowotworzenia zatrzymanego jądra, więc zalecają kastrację jak najwcześniej, jednak nie wcześniej niż po ukończeniu okresu wzrostu. Czyli w przypadku psów ras dużych bezpieczny będzie wiek ok 2 lat, w przypadku ras olbrzymich - 2,5 roku, w przypadku ras malych i średnich - minimum rok. W przypadku wcześniejszej kastracji niedobór hormonów płciowych może wpłynąć na rozwój kośćca oraz zachowanie proporcji (u kastrowanych wcześniej zwierząt kości kończyn wydłuzają się). Zaleceniem do wcześniejszej kastracji mogą byc niektóre problemy behawioralne.

Inni lekarze natomiast będą zalecać by z kastracją czekać możliwie długo, gdyż ryzyko nowotworu nie jest wielkie, a powikłań po takiej kastracji "z grzebaniem w brzuchu w poszukiwaniu jajka" już większe. Diego padł ofiarą tej teorii, ale z drugiej strony NIE MUSI BYĆ TO NORMA!

Gdybym ja miała wnętra, poczekałabym te dwa lata. Następnie zrobiłabym USG w nadziei, że uda się ustalić umiejscowienie zatrzymanego jądra i dopiero wtedy oddałabym psa w ręce chirurga, który już wiedziałby gdzie szukać. W większości wypadków tak się to odbywa, jak sądzę, przynajmniej powinno, ale nie zawsze USG okazuje się pomocne, niestety.

Yorge · Wysłany: Sob 11:00, 19 Mar 2011 Temat postu:

Zgadzam się z Czarną. Tez uważam, że bezpieczny wiek to min. dwa lata, nie czekałbym jednak z pewnością dłużej niż do 3-go roku. Przyjmijmy więc, że w przypadku rasy wielkości BOS-a byłoby to 2,5 roku.
Nie czekałbym też na ryzyko powstania zmian / nowotworzenia, zawsze może to przecież umknąć naszej uwadze, ryzyko przerzutów itd., a wtedy może już być za późno. Warunkiem jest tu oczywiście dobry wet i odpowiednie badania poprzedzające.
Wydaje mi się, że wielu wetów po prostu boi się tej operacji (czyt. ryzyko powikłań spowodowanych poszukiwaniami) i dlatego wolą się za te "poszukiwania" nie zabierać, dopóki nie muszą.

michalina&Valar · Wysłany: Sob 13:56, 19 Mar 2011 Temat postu:

Shayera

Ja jestem nowa na forum, ale zajmuję się genomiką "powiedzmy" z zainteresowania i z racji studiowania kierunku o nazwie biotechnologia i śledząc forum nie rozumiem dlaczego cały czas wklejacie modele dziedziczenia wnętrostwa jako choroby dziedziczonej autosomalnie recesywnie - nie określono genów odpowiedzialnych za ten defekt, ale przypuszcza się, że wiele genów odpowiada za występowanie wnętrostwa, a nie jeden - dziedziczenie monogenowe podlegające prawom mendla jest najprostszym modelem dziedziczenia i gdyby wszystko było dziedziczone w ten sposób to życie byłoby proste - jest tyle innych modeli dziedziczenia - pozajądrowe ( mitochondrialne DNA), geny mogą być dziedziczone wbrew prawom mendla ( geny sprzężone, crossing-over) , cecha może być zależna od wielu par alleli lub za wiele cech może być odpowiedzialna jedna para alleli, ponadto występują takie zjawiska jak epistaza, a nawet jeżeli jedna para alleli odpowiadała by za wnętrostwo to w tym genie może występować wysoki polimorfizm i pewne genotypy mogą być bardziej "przychylne" dla wystąpienia wnętrostwa - ale to wszystko tylko jeżeli zakładamy, że to na poziomie genów występuje przyczyna wnętrostwa - nie będę gdybać co jeszcze mogło być przyczyną jego występowania bo to temat rzeka i nikt do tej pory nie zna odpowiedzi skąd ono się bierze. W każdym razie ja uważam, że usuwanie osobników którym trzeba było pomóc w zstąpieniu jąder w sposób hormonalny jest bez sensu bo po pierwsze nie można wtedy jednoznacznie stwierdzić czy pies byłby wnętrem czy nie, a mamy za małą pulę genetyczną, żeby restrykcyjnie usuwać osobniki i jak wszyscy tu na tym forum zauważyli suki także mogą przenosić niepożądane cechy, a ich wykluczyć się nie da. Dopóki nie znamy bezpośredniej przyczyny wnętrostwa nie można wprowadzić konkretnej selekcji poza usuwaniem osobników z wyraźnym wnętrostwem - co jest metodą selekcji wysoce nieskuteczną . To wszystko i tak rozbija się o uczciwość hodowcy, który sprzedaje nam psa - a on sam może nie być świadomy, że po jego suce i danym reproduktorze mogą wyjść wnętry. Także ja uważam, że jedynym sprawiedliwym rozwiązaniem byłoby wprowadzenie jakiegoś przepisu dotyczącego reklamacji szczeniąt gdy ktoś kupi szczenię, które później okazało się być wnętrem. Ja nie mówię o oddawaniu szczeniaka do hodowcy - bo ja bym nigdy swojego psa nie oddała, ale np. zwrot połowy pieniędzy za szczenię i notka "niehodowlany" - uważam, że to najuczciwsze rozwiązanie. Chodzi o to, że gdyby kupujący mięli takie prawo do reklamacji w sprawie zakupionego pieska z wadą to na pewno nie było by opinii o hodowcach jako o rozmnażaczach dla forsy.

jovi

Kupujący MA TAKIE PRAWO ! Nie jest to regulowane przepisami odgórnymi, ale porządny hodowca bierze na siebie odpowiedzialność za wady , a nie umywa rączki !!! Po prostu, trzeba pytać zanim się kupi szczeniaka : co w przypadku wystąpienia wady i wybrać takiego hodowcę co za wady odpowiada , a nie serwuje formułki w stylu : nie wiadomo jak się dziedziczy to nie odpowiadam albo jest tak wiele wad, że nie mogę za wszystkie brać odpowiedzialności. Wybór hodowcy należy do nabywcy.

Shayera

Oj Jovi, ale wiesz jak to jest - nie ukrywajmy, że sama słyszałam trochę historyjek o hodowcach, którzy w sytuacja gorszych defektów nie bardzo akceptowali pomysł oddania jakiejś konkretniejszej sumy za szczenię. Znam przypadek gdzie kobieta wydała po kupieniu psa ( co prawda nie BOSA bo Buldoga angielskiego) za 3,5 tys drugie tyle na leczenie, a właścicielka oddała jej po kłótniach itp. 200 zł Very Happy

, pisała do związku - nic nie wskórała, a sprawę w sądzie sobie podarowała bo nie są to łatwe sprawy... Także teoria teorią. A czasem i polecany hodowca nie musi być wspaniały. A szkoda bo przez takie coś tracą wszyscy hodowcy.

Zora

Ja się w sumie tylko powtórzę: uważam, że najważniejsza jest świadomość wyboru, jaką powinien mieć nabywca i ten temat co jakiś czas tutaj wałkujemy. Nikt nie może narzucić hodowcy odpowiedzialności, jeśli jej poczucia nie ma. Ale nabywca powinien wiedzieć, że ma wybór pomiędzy różnymi opcjami i móc wybrać to, co mu odpowiada: psa po championach lub nie, psa po pracujących rodzicach lub nie, psa po przebadanych rodzicach lub nie, hodowcę, który poczuwa się do odpowiedzialności za to co wyhodował lub nie itd...
Są kraje, w których nie ma żadnych wymogów hodowlanych ale jednocześnie wszelkie informacje dotyczące rozmnażanych psów są jawne i przede wszystkim SĄ, nie trzeba być super-szpiegiem by do nich dotrzeć. Nabywca sam sobie wybiera, na własną odpowiedzialność, to co go interesuje i za co chce płacić.
U mnie trafiają się i braki zębowe (2 razy) i wnętrostwo (1 raz) i każdy, kto kupił takie zwierzątko za pełną cenę, jako pełnowartościowe, ma prawo do rekompensaty finansowej, co jest zawarte w umowie. Wszystkich wad/chorób, które mogą się pojawić nie sposób wymienić w umowie, bo trzeba by napisać książkę, a i to by nie wystarczyło, ale zawsze ponoszę odpowiedzialność za to, co sprowadziłam na świat. Sądzę, że każdy rozsądny hodowca i nabywca wiedzą, że nie wszystko da się przewidzieć i nie nad wszystkim możemy zapanować, ale nawet za niespodzianki nadal odpowiada hodowca (przynajmniej częściowo i niekoniecznie finansowo, ale na pewno moralnie). W końcu taką sobie wybrał pasję/zawód/hobby/cokolwiek...

Rocky

Okazało się, że mój psiak jest obustronnym wnętrem Sad

Nieuchronnie zbliża się nam termin operacji (14 listopada) i już zaczynam się denerwować. Pies ma niecały rok. Wiem, że piszecie tu żeby czekać z operacją do ok 2 lat jak pies zakończy wzrost ale radziłam się kilku weterynarzy i wszyscy powiedzieli to samo, że nie ma na co czekać. Tym bardziej, ze psiak jest nadpobudliwy i nerwowy i mówią, że to może być właśnie skutek tego, że jądra zostały mu w brzuchu. Mam nadzieję, że wszystko będzie ok. Trzymajcie za nas kciuki Smile