BIAŁY OWCZAREK

aniamniam

Michalinko, tak szukam po internecie odpowiedniego szkolenia dla siebie i przyszłego mojego pieska. Znalazłam szkołę, która bardzo mi odpowiada, w zasadzie jako jedyna chyba. Jeszcze się przejadę zweryfikować szkolenie osobiście, ale myślę, że wszystko mi się bedzie podobało. Szkolą przy fundacji dogoterapeutycznej-szkola więc na pewno pozytywnie z dużym naciskiem na dobry kontakt...
Mają różne specjalistyczne programy i gdzieś wcześniej przeczytałam, o jakimś: "dziecko-równie dobry przewodnik" - czy coś takiego.
Zadzwoń do nich. Piszą żeby to robić... Opowiedz o zachowaniu Valara w stosunku do Twoich dziewczyn, ciekawe co powiedzą. Mam wrażenie, że wiedzą co robić i pomogą. Spróbuj. To nic nie kosztuje, niczym nie ryzykujesz...

[link widoczny dla zalogowanych]

sasza

MÓJ SASZA MA OBECNIE ROK I JEGO STOSUNEK DO DZIECI OD 4 MIESIĘCY ULEGŁ ZMIANIE DO TEGO CZASU OBCE DZIECI MOGŁY GO GŁASKAĆ, OSTATNIO GDY PEWIEN CHŁOPIEC PODBIEGŁDO NIEGO I CHCIAŁ GO POGŁASKAĆ ZACZAŁ NA NIEGO SZCZEKAĆ, OD TAMTEJ PORY OMIJAM Z DALEKA DZIECI:) PIES JEST NIMI STRASZNIE ZAINTERESOWANY Sad

NATOMISTR DOMOWE DZIECI TRAKTUJE BARDZO DOBRZE, ZACHOWUJE SIĘ W STOSUNKU DO NICH "PODDAŃCZO" JEST DELIKATNY

lilu_

KaDzA

Taaaa a mój Sony jak widzi dzieci to cieszy się chyba bardziej niż jak nas widzi Very Happy

Chociaż te dzieci w tej irlandii są dziwne , pies merda ogonem i sie kładzie, tuli uszka a one sie boją Confused

jakieś dzikie te dzieci tutaj Very Happy

Sony bardzo lubi dzieci. Już nie jest taki malutki jak na początku i to bardziej dzieci boją się jego Very Happy

vpassione

Takie braki w kontaktach psa z dziećmi trzeba "prostować" jak najszybciej. Niewiele potrzeba, by stała się krzywda jakiemuś nieświadomemu dziecku.
Moja suka u poprzednich właścicieli totalnie znienawidziła dzieci - przypuszczam, że pies i dziecko zostawali bez kontroli. Pracuję nad tym odkąd u mnie jest, a ona nadal źle zachowuję się w stosunku do dzieci. Najgorsze, jak dziecko pokaże, że się boi - pies doskonale to wie i wykorzystuje, żeby skutecznie wystraszyć dzieciaka. Oczywiście omijamy dzieci, których nie znamy, nie wiemy jak zareagują(strach przed psem może go tylko utwierdzać w złym zachowaniu). Nasz przypadek jest ciężki, ale przy wielu psach wystarczy, jak zaprosi się co jakiś czas dziecko na spacer - niech da smaczka, "rzuci" piłeczkę(z tą piłką to w zależności jak pies jest nakręcony, żeby znów w drugą stronę nie przegiąć, że pies wywróci malucha z nadmiernego pobudzenia).

Sues

Nasuwa mi sie jedno pytanie Smile

Waszym zdaniem lepiej mieć najpier psa, czy dziecko? Może głupie, ale interesuje mnie wasze zdanie i jak to u was było. Nie wiem czy przygotować psa na przyjście dziecka, czy dziecko na psa.

aniamniam

Wydaje mi się, że lepiej jest mieć najpierw psa. Poświęcić mu czas, wychować i potem przygotować na przyjście dziecka.
Myślę, że jeśli jest już malutkie dziecko to nie ma się tyle czasu, aby porządnie ułożyć psa. Poza tym jest wiele plusów tego, że dziecko wychowuje się razem z czterołapem Smile

Niech się jednak wypowiedzą bardziej doświadczone w temacie osoby.

P.S. Witamy na forum
Ania i Bosman

Sues

Powiem, że to jest narazie najtrudniejsza decyzja dla mnie, bo zarówno pierwsza i druga opcja mają dużo plusów i minusów.. Z jednej strony boję się trochę jak pies mógłby zareagować na nowego osobę w domu, a z drugiej nie będę miała tyle czasu na wychowanie psa jeśli najpierw w moim życiu pojawi się dziecko.

Inka

W moim domu zawsze były jakieś psy, więc sprawą oczywista było, że to dzieci pojawiały sie w domu juz "zapsionym" i nigdy nie sprawiło mi to prblemu. Psy zawsze były opiekuńcze w stosunku do nowego członka rodziny a dziecko dorastając brało obecność psa za coś oczywistego i nie było problemu typu że dwu- trzylatek ciąga małego szczeniaczka i ciągle go męczy a mały szczeniaczek biega za dzieciaczkiem i podgryza go w pięty. Relacje starszy pies i małe dziecko są moim zdaniem zdecydowanie łatwiejsze do opanowania. W przypadku dzieci w wieku przedszkolnym przestaje to juz mieć tak duże znaczenie. Takim dzieciom można już wytłumaczyć jak należy obchodzić się z pieskiem i dorastanie szczeniaczka pod "opieką" przedszkolaka może byc wtedy niemałą frajdą dla całej rodziny bo ich relacje i zabawy zawsze dostarczą powodów do uśmiechu.

czarna

Ja również skłaniam się ku zdaniu Ani i Inki - najpierw pies, potem dziecko, choć jak wiadomo, życie potrafi pisać własne scenariusze, które ciężko przewidzieć Wink

Jak to wygląda w praktyce, będę mogła powiedzieć za miesiąc Wink

Ale faktem jest, że pies, który będzie miał kontakt z dzieckiem nie może być nieokrzesańcem. A ciężko przyłożyć się do ułożenia psa nawet w podstawowym zakresie mając małe dziecko, któremu trzeba poświęcić mnóstwo uwagi i przy którym trudno wygospodarować dłuższą wolną chwilę, którą możnaby poświęcić psu. Poza tym uważam, że jeżeli starannie dobierze się psa dla siebie i będzie to zwierzak zrównoważony, do tego dobrze ułożony - nie powinno być żadnego problemu.

pyntront

A ja mam i dziecko małe, i psa małego. Dwa szczeniaki. Oba robią sobie kuku nawzajem i oba się dogadują, żadne krzywdy nadmiernej drugiemu nie robi. Gonzik pozwala się tulić i tłamsić, a Jula pozwala się podgryzać, a jak ją za bardzo podgryzie, to piszczy tak, że piesuś doskonale wie, że ma puścić. Tylko żona mi płacze, że wszystkie ubrania Julki mają dziury po zębach. Jak dla mnie, to prawie pies idealny do dzieci - może, jakbym był lepszym właścicielem, to byłby całkiem idealny.

pyntront

Dodam jeszcze jedną fotkę z wczoraj, ale najpierw kilka słów tytułem wyjaśnienia.

Otóż tak się złożyło, że przez mój dom wczoraj przewinęło się siedmioro dzieci w wieku od 2 do 5 lat, których mój pies wcześniej nie znał. Większość z nich nie miała do czynienia z psami i z początku raczej się go bała (w czym celowała szczególnie dwójka dzieci, które panicznie bały się wszelkich psów), co oczywiście stresowało psa, bo jak coś ucieka, to trzeba to gonić. Na szczęście po chwili dzieciakom udało się wytłumaczyć, że piesek wcale nie chce ich zjeść, że trzeba się dać obwąchać, i tak dalej. Podobnie dorośli, 6 osób, wcześniej nieznanych, po chwili oswojonych. A na to wszytko jeszcze zapachy karkówki z grilla. Pies ma niecałe 4 i pół miesiąca, a zachował się jak naprawdę dojrzały osobnik - obwąchał, przypilnował czy nikt mu jego małej Pańci nie krzywdzi, a potem poszedł spać, nawet nie oglądając się na karkówę

Dzieciaki też się go przestały bać, a na pożegnanie te, które początkowo bały się najbardziej, koniecznie musiały go pogłaskać, co Gonzo znosił z godnością. Nie muszę dodawać, że byłem z niego bardzo dumny i nie mam wątpliwości, że BOS to właściwy wybór na psa - towarzysza dzieci.