BIAŁY OWCZAREK

marie

Dzięki Sandra, że na konkretnym przykładzie i z pokazaniem wszystkich "za".
Mnie ciekawi ostatnio zagadnienie antropomorfizacji psów. Językowo używam jej absolutnie świadomie, ale z tą głębszą mentalną prowadzę nieustające zapasy. Nie tylko w rozmowach z moimi klientami, ale także w swoich własnych przemyśleniach dotyczących pracy.
Inbred wydał mi się tu dobrym pretekstem, bo narusza bardzo poważne tabu w naszej kulturze.

czarna

SANDRA

Marie do zjawiska, które badasz przyznaje się w całej rozciągłości, ale tylko w ujęciu emocjonalnym Wink

Moje psy to : moje dziewczynki, słoneczka, aniołki, ba nawet córeczki Wink

Co więcej, które mają całą gamę ludzkich cech i zachowań Wink

Tylko, że ja jednak pracuje z psami a to już zmusza mnie do pamiętania, że pracuje z psem a nie człowiekiem, do znajomości psich zachowań i języka, do zaspakajania psich potrzeb a nie ludzkich itp.
W hodowli zaś konieczne jest kierowanie się rozumiem a nie emocjami.

satinka

To prawda, ciekawy wątek.
Ja mam poczucie, że większość z nas, którzy kochają psy ma pokusę, żeby w większym lub mniejszym stopniu uczłowieczać nasze stwory - choćby właśnie mówiąc o nich per "dziewczynka" lub "chłopczyk".

Oczywiście im człowiek ma większą wiedzę, tym łatwiej mu pewne sprawy oddzielać, ale myślę, że i tak nasze emocje nie raz biorą górę Wink

A umówimy się, że nasz stosunek do nich jest emocjonalny...

jovi

Zgadzam się z Wami, emocje biorą górą ! Ja też z moimi rozmawiam, tłumaczę im ( choć tak naprawdę to przecież sobie ,nie im Wink

) , ale co tam, fajnie tak sobie pogadać z psem , a właściwie do psa . One też to lubią . Tylko właśnie, najważniejsze żeby jednak pamiętać , że to pies i zupełnie inaczej postrzega świat. Bardzo inteligentne, nastawione na człowieka i ucząc się stworzenie i wiedzą, że człowiek to już tak ma , taki dziwny ten dwunożny , ale można się go nauczyć Smile